Zeg werkgevers, denk eens even na voor jullie weer iets bedenken dat ontzettend eigentijds lijkt en tegelijkertijd heel onhandig is. Neem nou die keten van modezaken. Daar bedachten ze om videosollicitaites in te voeren.
Lijkt handig. De werkgever ziet en hoort de sollicitant en hoeft geen koffie in te schenken. Dat de sollicitant de sfeer van zo’n bedrijf niet op kan snuiven, dat zal die werkgever met zijn cameraatje op de laptop worst wezen.
We komen hierop omdat Katinga bij ons aanklopte. Kantinga is ontzettend geschikt om in een winkel te werken. Sterker nog, ze werkt in zo’n winkel. Waar ze zonder zo’n mal videogesprek aan de slag kon. Maar Kantinga wil meer uren maken. Omdat het financieel nodig is – ze staat er alleen voor met twee pubers. En gewoon omdat ze meer wíl werken.
Een beetje hulp kan Katinga daar wel bij gebruiken, zeker toen ze bij een vestiging van een modeketen bedachten om gesprekken via zoiets als Skype of Facetime te doen. Dat Katinga daar niet voor voelde, vinden wij van Bij Jet heel gewoon. Zoals we ook snappen dat zo’n innovatief idee andere sollictanten kopschuw maakte.
Katinga zocht steun Bij Jet. Steun die leidt tot meer zelfvertrouwen, een beter cv en vacatures waar ze lekker ouderwets op kan reageren: met een mail of brief en een gesprek op locatie. Waarbij er ook nog wat zaken zijn om rekening mee te houden. Elk mens heeft zo zijn of haar belemmeringen (ja, beste lezer, u ook) en dat is bij Katinga niet anders. Haar handen bibberen een beetje en dus is ze niet zo geschikt om hersenchirurg of horlogemaker te worden. Nou wil het geval dat ze daar ook helemaal geen belangstelling in heeft.
De mensen van Bij Jet gingen aan de slag. Ze voerden diverse gesprekken met Katinga en dat deden ze heel eenvoudig aan een tafel onder het genot van een kop koffie. Er volgede een beroepskeuzetest, een positief-kritische blik op haar brieven en wat zoekwerk naar werk. Met succes.
Als u weer eens naar Camping Sport De Wit Gaat – die breed glimlachende blonde dame achter de kassa, dat is Katinga.